Mooie persoonlijke nieuwsbrief over hedendaagse kolonialisme in de Verenigde Staten (en in onszelf). De 13 strepen op de vlag staan niet voor niets voor de 13 voormalige koloniën aan de oostkust. Toen ik in 2016 Philadelphia bezocht vond ik het stuitend dat de drop-out rate voor zwarte kinderen rond de 75% lag in die stad (!). En wat betreft getto vorming, dat zwarte ouders met hun kinderen 'the talk' voeren, een gesprek op jonge leeftijd over de noodzakelijkheid om uit de buurt te blijven van de (racistische) politie met een grote kans op arrestatie en / of overlijden. Dan hebben we het nog niet eens over the school-to-prison pipeline, gerrymandering en Voting ID segregatie.
Mijn Cubaans-Amerikaanse ex voelde zichzelf in limbo vanwege die 5 rassen als Census categorieën. Haar moeder vinkte als nakomeling van Europese migranten naar Cuba altijd wit aan, maar zijzelf black, vanwege een zwart Cubaanse vader. Waardoor zelfs binnen families een soort persoonlijkheidsstoornis kan spelen over welke rollen men aanneemt. Interessant genoeg kan men in de VS wel al na 10 jaar assimileren en erbij horen, terwijl we in Nederland spreken van 1e generatie migrant, 2e generatie, 3e generatie. Ook Europa heeft wat mij betreft een probleem met het loslaten van hokjesdenken.
Ja, het is overal. Goede aanvullingen. En oef; wat een pijnlijke anekdote over die Cubaanse split.
Dat je er in de VS sneller bij mag horen, dat is waar, zolang je in een hokje past. Binnen imperia krijgen gemeenschappen meer de ruimte om te leven volgens de eigen mores, zolang je de overkoepelende Imperiale macrostructuur maar respecteert. In Europa wordt ook culturele assimilatie verwacht, waarschijnlijk omdat het minder gewend is aan de 'interne ander'.
Op een meer praktisch niveau moet je, als je de democratie hoog in het vaandel hebt staan, in ieder geval van binnenkomers eisen dat ze democratische instituties en rolpatronen en de onderliggende waarden internaliseren. Democratieën kunnen subculturen goed ondersteunen maar geen grote culturele verschillen - de culturele basislaag moet democratisch zijn. Imperia kunnen meer diversiteit aan.
Zeer interessant en inzichtelijk, dank Christiaan.
Ha Martijn, dat is fijn te horen
Mooie persoonlijke nieuwsbrief over hedendaagse kolonialisme in de Verenigde Staten (en in onszelf). De 13 strepen op de vlag staan niet voor niets voor de 13 voormalige koloniën aan de oostkust. Toen ik in 2016 Philadelphia bezocht vond ik het stuitend dat de drop-out rate voor zwarte kinderen rond de 75% lag in die stad (!). En wat betreft getto vorming, dat zwarte ouders met hun kinderen 'the talk' voeren, een gesprek op jonge leeftijd over de noodzakelijkheid om uit de buurt te blijven van de (racistische) politie met een grote kans op arrestatie en / of overlijden. Dan hebben we het nog niet eens over the school-to-prison pipeline, gerrymandering en Voting ID segregatie.
Mijn Cubaans-Amerikaanse ex voelde zichzelf in limbo vanwege die 5 rassen als Census categorieën. Haar moeder vinkte als nakomeling van Europese migranten naar Cuba altijd wit aan, maar zijzelf black, vanwege een zwart Cubaanse vader. Waardoor zelfs binnen families een soort persoonlijkheidsstoornis kan spelen over welke rollen men aanneemt. Interessant genoeg kan men in de VS wel al na 10 jaar assimileren en erbij horen, terwijl we in Nederland spreken van 1e generatie migrant, 2e generatie, 3e generatie. Ook Europa heeft wat mij betreft een probleem met het loslaten van hokjesdenken.
Ja, het is overal. Goede aanvullingen. En oef; wat een pijnlijke anekdote over die Cubaanse split.
Dat je er in de VS sneller bij mag horen, dat is waar, zolang je in een hokje past. Binnen imperia krijgen gemeenschappen meer de ruimte om te leven volgens de eigen mores, zolang je de overkoepelende Imperiale macrostructuur maar respecteert. In Europa wordt ook culturele assimilatie verwacht, waarschijnlijk omdat het minder gewend is aan de 'interne ander'.
Op een meer praktisch niveau moet je, als je de democratie hoog in het vaandel hebt staan, in ieder geval van binnenkomers eisen dat ze democratische instituties en rolpatronen en de onderliggende waarden internaliseren. Democratieën kunnen subculturen goed ondersteunen maar geen grote culturele verschillen - de culturele basislaag moet democratisch zijn. Imperia kunnen meer diversiteit aan.